Er ég þá orðinn frægur?

Um daginn fékk ég tilkynningu um að ég ætti ósótta sendingu á pósthúsinu. Ég var ekkert mjög spenntur að fara að sækja hana. Reiknaði alveg eins með því að þetta væri ábyrgðarbréf með stefnu eða eitthvað álíka skemmtilegt (meira hvað maður verður tortrygginn á að starfa við lögmensku).

En það var nú öðru nær. Í pakkanum reyndust vera tvenn gullfalleg axlabönd! Sendendur voru þau Jón og Ína á Leðurverkstæðinu í Reykjavík, en þau framleiða einmitt axlabönd. Þau höfðu séð mig „missa niður um mig“ í beinni útsendingu í Útsvarinu um daginn og rann það svona til rifja.

Sem áður segir eru axlaböndin kostagripir og þrælfalleg og mun ég án vafa skrýðast öðrum hvorum þeirra þegar við tökumst á við Árborg á föstudag. Og ég hvet sem flesta til að skella sér á Leðurverkstæðið Víðimel 35 í Reykjavík og fá sér íslensk axlabönd.

Athugasemdir

[Elinóra Inga Sigurðardóttir, 3.3.2009 kl. 13:36]

Axlabönd eru "kúúl"

[Heiðdís Ragnarsdóttir, 3.3.2009 kl. 13:43]

Hmmm....aldrei fæ ég neitt surprice sent í pósti

[Urður (IP-tala skráð) 4.3.2009 kl. 09:49]

Hnuss. Aldrei fæ ég neitt svona skemmtilegt í pósti og er ég þó við hliðina á þér á sjónvarpinu. Ég veit ekki nema manni eigi bara að sárna. 

En á hinn bóginn gefur ókunnugt fólk sig nú orðið á tal við mig á götu, þannig að ég er líklega pínufræg líka:)