Þetta með sinnepið

Þetta er þokkaleg fréttaskýring. Ég held að það sé einhver misskilningur í gangi með söguna af Dijon sinnepinu.

Í eintakinu mínu af bókinni Audacity of Hope er söguna að finna á blaðsíðu 49 og 50. Dan Shomon sem var aðstoðarmaður hjá Obama í fylkisþingi Illinois reyndi að koma í veg fyrir að Obama bæði um Dijon sinnep með hamborgaranum sínum á litlum veitingastað í dreifbýlli hluta Illinois. Dan hafði þungar áhyggjur af því að Obama liti út fyrir að vera snobbaður með þessu og reyndi að fá hann til að nota frekar venjulega sinnepið.

Þjónustustúlkan varð örlítið ringluð. Það var nenfilega til Dijon sinnep og þetta var ekkert mál. Sennilega daglegur viðburður að einhver bæði um það. Obama þáði Dijonið með þökkum.

Punkturinn með sögunni er einmitt sá að það er fáranlegt að halda að fólk geri stórmál úr því hvernig sinnep stjórnmálamenn fá sér þegar það á við raunveruleg vandamál að stríða og vill fá svör. Og það er heldur ekki alltaf svo að vel meinandi spunameistarar lesi almenning rétt.

Miðað við söguna í bókinni hætti Obama alls ekki að fá sér Dijon sinnep á hamborgarana sína. Hann vill frekar koma til dyranna eins og hann er klæddur.

Ég hef hins vegar bloggað um það áður að Obama er harður nagli og klókur stjórnmálamaður. Val hans á þrautreyndum jöxlum í embætti sýnir það vel og boðar gott fyrir Bandaríkin. 

Obama haukur í sauðargæru?